Aramızda hiç şeker tüketmeden bir sene geçirenler var (bkz. İdil!), biliyorum. Ama tatlı benim yaşamımdan çıkartmak isteyeceğim bir şey değil, bunu da biliyorum. Cafe Fernando kitabının hazırlık sürecinde yapıp da yediğim tatlıları düşününce, son iki senedir yediklerim, onların yanında manastırda rahibe kalır elbet. Ancak “beslenme eğitimi” içinde bu şekerli gıdalara düşkün olan damağın ıslahı da…